Sumienie narodu

    W śnieżną niedzielę,  13  grudnia  1981  roku  o  godzinie  6.00  rano  gen.  Wojciech  Jaruzelski  poinformował  w  swoim  przemówieniu  transmitowanym  równocześnie  przez  radio  i  telewizję,  o  wprowadzeniu  stanu  wojennego.  Pełnię  władzy w Polsce przejęła Wojskowa Rada Ocalenia  Narodowego, na czele której  stanął  sam generał. Nim jednak zdążyła się ukonstytuować owa Rada, w nocy z 12 na 13 grudnia rozpoczęły się pierwsze masowe aresztowania działaczy  opozycyjnych. Wśród internowanych byli czołowi działacze „Solidarności”, naukowcy, ludzie kultury i sztuki, nauczyciele. Dziś wspominamy ludzi, którzy w tym czasie z wielką odwagą podjęli opór, organizowali strajki, tworzyli podziemne komórki Solidarności, wydawali podziemną prasę. Za swoją niezłomność płacili wysoką cenę: tracili wolność, zdrowie, pracę, często była to cena najwyższa, cena życia. Za bohaterską postawę należą im się podziękowania i wyrazy  głębokiego szacunku – powiedział podczas uroczystości pod pomnikiem „Solidarności” w Jarocinie starosta Stanisław Martuzalski.

    Według  statystyk  w  okresie  stanu  wojennego  internowano  10  tysięcy  osób,  spośród  których  2,5  tysiąca  skazano  za  „przestępstwa  antypaństwowe”.  Pozbawione większości praw obywatelskich społeczeństwo buntowało się przeciw ograniczeniu  swobody  poruszania  się, zakazowi  organizowania  zgromadzeń  i  strajków  oraz  rozpowszechniania  jakichkolwiek  wydawnictw,  robienia  zdjęć.  Telewizja  i  radio  nadawały  jeden  program,  a  spikerzy  telewizyjni  występowali  w  mundurach  wojskowych.  Wprowadzono  ścisłą  cenzurę  korespondencji  oraz  godzinę  milicyjną  pomiędzy  22  a  6  rano.  Na  ulicach  i  drogach  pojawiły  się  oddziały  wojska  i  milicji.  Te działania wymierzone w polski naród nie doprowadziły jednak do złamania  ruchu  niepodległościowego. Wyczekiwane zwycięstwo przyszło po ośmiu latach i doprowadziło do utworzenia  wolnej  Polski,  w  pierwszych  demokratycznych  wyborach,  jakie  się  odbyły  po  1945  roku.